Uw Tibetaanse Mastiff puppy moet 8-10 weken oud zijn bij de adoptie. Bij u komen wonen is een nieuwe en mogelijk overweldigende ervaring. De hond is weg van zijn moeder en nestgenoten, en heeft waarschijnlijk nog met niemand anders contact gehad dan de fokker.
Het kritieke eerste jaar
Tijdens de eerste twee maanden dat de hond bij u is, zal hij het graag naar zijn zin hebben, en zal hij alle lessen leren die de basis van zijn nieuwe leven moeten vormen. Dit is een kritieke periode, waarin u een enorme verantwoordelijkheid draagt voor de vorming en opleiding van uw nieuwe huisdier.
Na de eerste twee maanden van kennismaking met u en zijn nieuwe huis, heeft de hond ongeveer 18 maanden de tijd om zijn goede gedrag te versterken en zijn manieren te verfijnen. Daarna is de Tibetaanse Mastiff een volgroeide volwassene met geheel eigen ideeën en meningen.
Beschouw de puppy als wat hij is, een jong en vroegrijp kind dat eerst de basis, aan zijn leeftijd aangepaste bevelen en routines moet begrijpen. Dit is de levensfase waarin de hond woorden als “af” of “off” moet leren als u hem bijvoorbeeld niet op de meubels wilt hebben. Zeker als vermaning voor alle doeleinden, moet uw puppy het woord “nee” kennen.
Naarmate uw puppy groter wordt, is er meer dan genoeg tijd om hem kennis te laten maken met spelletjes en activiteiten die zijn leven – en dat van u – rijker en interessanter zullen maken. Dit wil niet zeggen dat er niet veel gespeeld zal worden met een puppy in huis, maar verwaarloos ook niet om uw nieuwe huisdier de grondbeginselen van goed gedrag bij te brengen.
Bij het opvoeden en trainen van een puppy moet elke persoon in het huishouden betrokken zijn. Elke persoon die in het leven van de hond aanwezig is, moet de regels die voor het dier gelden kennen en handhaven, en dezelfde “commando”-woorden gebruiken. Zo bouwt u een consistente woordenschat op voor de hond, en dat is de enige manier waarop u echt consistente reacties van een Tibetaanse Mastiff of een ander dier kunt verwachten.
Honden zijn roedeldieren met een aangeboren verlangen om hun leider of “alpha” te behagen. Dat zou u moeten zijn. Vaak is in de logica van een hond, de persoon die het dier het meest hoog acht en het meest wil behagen, degene die het voedsel uitdeelt.
Daarom werkt het gebruik van kleine traktaties met verbale lofprijzing zo goed om een band met een hond op te bouwen en hem te trainen. Uiteindelijk zullen de positieve woorden alleen alles zijn wat nodig is om gewenst gedrag in stand te houden.
Honden herkennen en aanvaarden de sociale structuur van de roedel. Een hond leren zich te gedragen zoals u wilt en het dier prijzen als hij het goed doet, is de juiste discipline. Verwar discipline niet met straffen. Het ene is positief en opbouwend; het andere is negatief en bestraffend.
Discipline met straf.
Geef een puppy nooit lichamelijke straf. Onthoud dat Tibetaanse Mastiffs ongewoon intelligent zijn en zich sterk aan hun meesters hechten. Als u duidelijk ontstemd bent en dat met uw stem en gezichtsuitdrukking laat merken, zal de pup dat begrijpen.
Gebruik ook niet de naam van de hond wanneer u hem vermaant. Reserveer het gebruik van zijn naam voor positieve aandacht en versterking.
In bedwang houden en opsluiten van puppy’s
Voordat u uw Tibetaanse Mastiff puppy mee naar huis neemt, moet u beslissen waar de “thuis” van de hond in huis zal zijn. Geef een puppy niet de vrije loop in huis. Alle puppy’s kauwen, maar Tibetaanse Mastiff puppy’s zijn kauwmachines.
Bij puppies is het gebruik van een bench als “thuisbasis” vaak uiterst nuttig, omdat het de kleine hond een gevoel van veiligheid geeft, zijn behoefte bevredigt om een territorium te bepalen, en helpt bij het zindelijk worden.
Honden zullen het hol waar ze slapen niet bevuilen, dus als u de puppy ’s nachts in een bench houdt en als u weg bent, zal dat helpen om een regelmatig schema op te stellen van pauzes buiten.
Als u de hond eenmaal voor de nacht in de bench gelegd hebt, ook al is het in de hoek van uw slaapkamer, reageer dan niet op zielig gejank of gehuil. De pup zal na een paar minuten tot rust komen.
Het spreekt vanzelf dat de puppy niet voor langere tijd in zijn bench opgesloten moet zitten. Creëer in plaats daarvan één puppy-proof ruimte voor uw jonge Tibetaanse Mastiff waar u bij de hond kunt zijn en hem goed in de gaten kunt houden.
De keuken is een uitstekende keuze, niet alleen omdat de vloer afwasbaar is, maar ook omdat de hond er blootgesteld zal worden aan normale huishoudelijke activiteit en een behoorlijk niveau van geluiden. Beveilig de ruimte met een babyhekje of een soortgelijke barrière. Op deze leeftijd zal uw huisdier er niet meer uit kunnen klimmen. Geniet ervan zolang het duurt!
Ongeacht waar u de puppy opsluit, zorg ervoor dat hij niet in kasten kan komen waar schoonmaakmiddelen in staan, of aan elektrische snoeren kan trekken. Dat laatste levert niet alleen gevaar voor elektrocutie op, maar kan de hond ook de kans geven een zwaar huishoudelijk apparaat of een amusementsapparaat omver te werpen.
(Zorg er altijd voor dat er kranten beneden liggen, voor het geval de natuur roept!)
De moeilijkheden van adopties door volwassenen
Het adopteren van een volwassen hond brengt een heel ander scala van uitdagingen met zich mee. Probeer eerst uit te vinden waarom de hond ter adoptie is afgestaan. Het is niet ongebruikelijk dat Tibetaanse Mastiffs worden afgestaan wegens problemen met “agressie”. Het is echter belangrijk om te proberen te onderscheiden wat er precies bedoeld wordt met het gebruik van dat woord.
Als de hond weinig (of geen) training heeft gehad en zijn territoriale en waakneigingen niet goed gereguleerd zijn, zal de overgang naar een nieuw tehuis moeizaam verlopen, zelfs met de hulp van een deskundige professionele trainer.
Nieuwe regels zijn voor alle oude honden moeilijk te aanvaarden, maar de analytische en onafhankelijke besluitvormingsgeest van een Tibetan Mastiff verzet zich nog meer tegen veranderingen waar de hond geen goede reden voor ziet. Onderschat nooit het vermogen tot koppigheid van dit ras.
Bij volwassen honden moet u ook zorgvuldig ontdekken hoe zij reageren op kinderen, buitenstaanders, en andere dieren. Tibetaanse Mastiffs zijn ongelooflijk trouwe gezinshonden en kunnen doorgaans goed opschieten met andere honden en zelfs met katten. Zij hebben echter een volkomen onvoorspelbare reactie op iedereen of alles wat zij als een “vreemde” beschouwen.
Socialisatie in de puppytijd is belangrijk voor alle rassen, maar nog meer voor een Tibetan Mastiff, die moet leren naar zijn baasje te kijken voor signalen die zijn reactie zullen sturen.
Het is altijd het beste dat de hond zo snel mogelijk aan alle regelmatige bezoekers van uw huis wordt voorgesteld, zodat zij bekende entiteiten worden. Het is duidelijk dat dit veel moeilijker is wanneer een volwassene geadopteerd wordt, en dat dit een situatie is die met uiterste voorzichtigheid moet worden aangepakt.
Honden reageren goed op routine
Over het algemeen zijn alle honden gewoontedieren. Zij gedijen op routine en structuur, maar zij reageren niet goed op verveling. Dat geldt vooral voor de Tibetaanse Mastiff. Omdat zij van oudsher gebruikt werden als nachtwakers voor kudden, huishoudens, en eigendommen, zijn deze honden analytisch in hun assimilatie van informatie en zullen zij onafhankelijk handelen.
Als ze niet genoeg prikkels hebben om hun actieve denkprocessen bezig te houden, vinden ze wel iets om te doen – meestal iets wat u niet wilt dat ze doen, en vaak iets dat zeer destructief is, zoals zich een weg door een deur of een hek kauwen.
Dit vermogen is echter positief voor het welslagen van de pogingen tot training. Interessante trainingssessies en gevarieerde activiteiten zijn zeer plezierig voor intelligente honden zoals de Tibetaanse Mastiff, en zullen positief bijdragen tot hun algemeen goed gedrag en reactievermogen als gezelschapsdieren.
Zindelijk maken: De eerste belangrijke routine
Jonge puppy’s hebben elke dag een heleboel “zaken” te doen. Vaak moeten zij 8-12 keer uitgelaten worden om ongelukken te voorkomen. Wees waakzaam voor signaalgedrag, zoals snuffelen in de kamer of rondjes draaien. Gebruik uw gezond verstand. Laat de hond uit voor en na dutjes, na de maaltijd, en na energieke speelsessies.
Naarmate de hond groeit en gewend raakt aan zijn routine, zal het aantal dagelijkse uitstapjes dalen tot 6-8 per dag tegen de leeftijd van 6 maanden, en dan tot 5-7 met 8 maanden. Volwassen honden moeten gewoonlijk ongeveer vier keer uitgelaten worden: ’s morgens, ’s middags, ’s avonds, en vlak voor het slapengaan.
Een Tibetaanse Mastiff is vrij gemakkelijk zindelijk te maken, vanwege hun hoge intelligentie en hun kieskeurige aard. Zij hebben een tactiele reactie op het proces van zindelijk maken, en zullen door aanraking de oppervlakken herkennen waarop zij toestemming krijgen om te elimineren.
Indien mogelijk, creëert u een kleine ruimte in een hoek van de tuin die met steenslag bedekt is. De hond zal de ruimte interpreteren als geheel “van hem” en u zult veel gemakkelijker de ruimte kunnen opruimen en de uitwerpselen verwijderen.
Deze neiging van het ras vergemakkelijkt ook een vroege papiertraining in huis met kranten of puppy-pads om ongelukjes te voorkomen. De hond zal begrijpen waar hij wel en niet mag komen in geval van nood, maar zal toch de intuïtieve sprong maken naar wat aanvaardbaar is als hij mee naar buiten genomen wordt.
Telkens als een puppy zich op de juiste plaats ontlast, moet u de hond prijzen om zijn goede gedrag te bekrachtigen. Wees geduldig. Zelfs de best opgevoede jonge honden hebben wel eens ongelukjes, meestal omdat ze zoveel overtollige energie hebben en gewoon te opgewonden raken.
“Straf” een puppy nooit voor een ongelukje. U zult de voortgang van zijn training alleen maar tegenwerken door de hond in verwarring te brengen. Maak in plaats daarvan de plek grondig schoon met een speciaal samengesteld enzymatisch schoonmaakmiddel zoals Nature’s Miracle, dat alle sporen van de geur zal verwijderen. Vertrouw niet op gewone huishoudelijke schoonmaakmiddelen.
Als u het niet goed schoonmaakt, zal de hond zich weer tot de plek aangetrokken voelen en die opvatten als een aanvaardbare plaats om te urineren of te poepen. Als u getuige bent van het ongelukje, zeg dan met strenge stem “nee” en draag de hond naar buiten. Zelfs als de pup klaar is, wilt u bij de hond de associatie wekken dat “buiten” de WC is.
Halsbanden / Harnassen en Leibanden
Steeds meer hondeneigenaars verkiezen tuigjes boven halsbanden om honden van alle maten aan de lijn te houden. Hoewel het een traditionele methode is, oefenen halsbanden onnodige druk uit op de luchtpijp van de hond en kunnen zij een dier dat worstelt om vrij te zijn ernstig schaden.
Neem bij het kopen van tuigjes altijd minstens twee maten mee naar huis. Kies voor het exemplaar dat goed zit, maar niet strak. U wilt niet dat het apparaat de bewegingen van de hond beperkt, maar dat het dient als een stevig bevestigingspunt voor de riem.
Puppy’s zullen het prima doen aan een korte riem van 6″ (1,8 meter), maar als uw hond groter wordt, investeert u in een stevige intrekbare riem die ontworpen is voor gebruik met grote honden. Deze riemen zijn perfect om uw hond in een park of veld te laten bewegen, terwijl u toch de controle over het dier behoudt.
Basistrainingsoefeningen
De Tibetaanse Mastiff doet het het best met een één-op-één training die hem aan zijn baasje bindt. Misschien wilt u vóór de adoptie zonder uw hond een cursus bijwonen om de hoofddoelen van de basistraining voor honden te begrijpen.
Nadat u een goede werkrelatie met uw nieuwe huisdier hebt opgebouwd, kunt u beiden baat hebben bij lessen voor gevorderden met een trainer die ervaring heeft met dit ras. Enkele van de fundamentele oefeningen die u eerst onder de knie moet krijgen zijn:
Er zijn vele methoden om het commando “zit” te associëren met de handeling in het hoofd van een hond. Een bijzonder doeltreffende manier is om de hond voor u te zetten met zijn riem eraan.
Leg een traktatie in de palm van uw rechterhand en laat die aan de hond zien. Breng dan uw hand onder zijn neus en langzaam terug om de hond te dwingen zijn kop te kantelen om het lekkers te volgen.
Hij zal of moeten gaan zitten of omvallen. Het kan zijn dat u de kin van uw hond echt moet leven tot hij zit, maar zodra hij dat doet, zegt u “brave hond” en geeft u hem het lekkers.
Geleidelijk aan brengt u het lekkers ter hoogte van uw middel en zegt u zit. Dit versterkt zowel de beweging van uw hand als het commando zelf als indicatoren van het gewenste gedrag.
Het zit-commando moet op belangrijke momenten van de dag gebruikt worden, bijvoorbeeld de hond opdragen te zitten voordat hij zijn eten krijgt, of voordat de deur wordt opengedaan voor een uitstapje. Dit zal helpen om rustiger gedrag te bevorderen op momenten waarop de hond anders onhandelbaar en overprikkeld zou kunnen worden.
“Af” is een moeilijke houding voor een hond om aan te nemen, want het wijst op onderwerping en potentieel gevaar. Begin deze les met de pup links van u zittend. Houd de riem met uw linkerhand direct boven de halsband vast.
Houd met uw rechterhand een traktatie aan het eind van de neus van de hond en beweeg uw hand langs de grond naar beneden en naar voren. Gebruik de riem om de hond ervan te weerhouden naar het voedsel te longeeren. Trek niet aan de riem en doe niets om de hond in paniek te brengen of zich bedreigd te laten voelen.
Als de pup in de neerwaartse houding gaat, zegt u “neer”, maar doet u dat zachtjes. Zorg ervoor dat u de hond enkele seconden in de gewenste houding houdt, waarbij u hem op de grond houdt door zachtjes op zijn schouders te drukken als hij te snel probeert te gaan staan. Geef de hond nooit het gevoel opgesloten te zitten.
Gebruik een passende cue voor de “release” (wanneer de hond mag opstaan) zoals, “okay, brave hond.” Werk aan het geleidelijk opvoeren van de hoeveelheid “down” tijd.
“Blijf” moet een multi-inzetbaar commando zijn, dat zowel in staande als zittende situaties gebruikt kan worden. Begin met de hond aan uw linkerzijde te laten zitten. Houd de riem ter hoogte van uw middel. Laat de hond weten dat u een traktatie in uw rechterhand hebt.
Met uw rechtervoet stapt u naar voren en zegt: “Blijf.” Draai u om en ga voor de hond staan. Houd uw rechterhand hoger dan uw middel om de aandacht van de hond vast te houden, totdat het dier voor een tel van vijf gaat zitten. Keer terug naar uw oorspronkelijke positie en beloon uw huisdier.
Blijf aan deze routine werken tot de hond de blijf-positie minstens een tel van 30 seconden volhoudt. Na ongeveer een week doet u twee stappen, en zo verder tot u de lengte van de trainingsriem of verder kunt lopen zonder dat de hond beweegt.
Het commando “kom” mag nooit als een vermaning of “straf” bij uw hond gebruikt worden. Wanneer u het dier wilt berispen, moet u naar hem toe gaan.
Het “kom” commando is een veiligheidssignaal voor uw huisdier en uw middel om uw huisdier betrouwbaar terug te roepen, ongeacht de situatie. Het mag in de geest van de hond alleen geassocieerd worden met positieve, aangename, veilige dingen.
Wanneer u het dier wilt berispen, moet u naar hem toe gaan.
Versterk het commando “kom” telkens wanneer een puppy naar u toe beweegt en gebruik altijd zijn naam. “Joe, kom. Brave jongen!”
Oefen dit commando onder verschillende omstandigheden:
aan de lijn
onaangelijnd
wanneer de hond oplettend is
wanneer de hond afgeleid is
Het is prima als uw huisdier aangelijnd is om de riem een zacht rukje te geven als de hond niet reageert of verward lijkt over wat u wilt. Het rukje geeft alleen richting aan, en mag niet krachtig zijn.
Sta nooit toe dat een aangelijnde hond aan u trekt of u over straat jaagt. Dat is bij elk ras vervelend, maar een volgroeide Tibetaanse Mastiff is ongelooflijk sterk. U moet altijd de baas zijn over het tempo en de richting.
Als u een hond leert hielen, houdt u de hond aan uw linkerzijde en stapt u af met uw linkervoet. Begin de beweging met het woord: “Hak.” Houd de riem los, maar als de hond vooruit trekt, haalt u hem terug, zegt hem te zitten, en begint pas weer als hij een paar seconden stil heeft gezet.
Wanneer hij correct afstapt en aan uw zijde blijft, stopt u, zegt u de hond te zitten, en prijst u hem rustig als hij gehoorzaamt. Wees niet overdreven enthousiast, anders zal de hond denken dat de les voorbij is.
Blijf deze oefening herhalen door het aantal stappen dat u neemt te verhogen, waarbij de hond correct naast u loopt. Als u klaar bent voor de dag, laat de hond dan een langere tijd zitten, en zeg hem dan: “Oké,” en prijs hem omdat hij het goed gedaan heeft. Dit zal uw huisdier duidelijk maken dat de les voorbij is.
De combinatie van de commando’s hak, zit en blijf kan zeer belastend zijn voor een hond, vooral voor een jonge pup, dus zorg ervoor dat u deze moeilijkere oefening volgt met veel vrije tijd om te rennen en te spelen. Beschouw dit als het uitlaten van uw hond in de “pauze”.
Minder traktaties als beloning
Naarmate uw hond beter wordt in de basis gehoorzaamheidscommando’s of in de complexere lessen die u uw hond geleerd hebt, kunt u het aantal traktaties als beloning verminderen en toch consequent blijven met uw complimenten. Als u het beloningssysteem met traktaties volhoudt, zult u binnen de kortste keren een hond met overgewicht hebben.
Vergeet niet dat u werkt met een dier dat een genetische drang heeft om de leider van zijn “roedel” te behagen. Na verloop van tijd zou lof alleen voldoende moeten zijn om het goede gedrag van de hond vol te houden. Keer alleen terug naar de routine van traktaties wanneer u uw huisdier een nieuw commando of les leert.
Lessen volgen of een Trainer vinden
Jonge Tibetaanse Mastiffs kunnen eigenwijze honden zijn. Vergeet niet dat het ras heel snel groeit, maar langzaam volwassen wordt. Net als peuters maken alle puppies een fase door waarin zij “selectief doof” zijn en u op de proef stellen door te doen alsof zij uw bevelen niet horen of door ronduit te rebelleren.
Als u zich als roedelleider gevestigd hebt, zult u dit stadium met uw hond op eigen kracht kunnen doorstaan. Het trainen van een Tibetaanse Mastiffs vereist doorzettingsvermogen, consequentheid, en veel geduld.
Wees niet boos op uzelf of op uw hond als u de hulp van een professionele trainer nodig hebt, hetzij in klassikaal verband, hetzij via één-op-één lessen. Het belangrijkste is dat uw hond goed getraind wordt.
U moet echter wel een trainer vinden die ervaring heeft met dit ras en zijn unieke temperament en territoriuminstinct. Doe altijd een gesprek met potentiële instructeurs voordat u zich opgeeft om met die persoon te werken, en regel zo mogelijk dat u ze in actie ziet met andere honden.
Uw puppy meenemen naar een gehoorzaamheidscursus heeft het voordeel dat uw huisdier gewend raakt aan de afleiding en de stimulans van het samenzijn met andere mensen en honden. Dit soort socialisatie is belangrijk voor elke jonge hond, maar is van cruciaal belang voor een Tibetaanse Mastiff.
Vergeet niet dat u de goede gewoonten van de hond gedurende het hele leven van uw huisdier moet versterken. Hoe goed een hond ook de juiste commando’s en gedragingen leert van een trainer, uw huisdier zal laks worden en doen wat hij wil als u hem zijn gang laat gaan.
Dit is niet alleen een functie van de aangeboren koppigheid van de Tibetan Mastiff, maar ook van zijn aangeboren intelligentie en zijn onafhankelijk beslissingsvermogen. Tot op zekere hoogte is het trainen van dit ras echt een kwestie van een functionele deal sluiten met een hond die meer partner dan huisdier is.
