Sommige mensen worden aangetrokken door zeldzame “dingen” van allerlei aard. Iets bezitten dat niemand anders heeft, heeft zijn aantrekkingskracht. De Tibetaanse Mastiff is een robuust, onafhankelijk hond met een kenmerkend karakter en temperament. Niet zomaar iedereen zou een van deze huisdieren mogen bezitten.
De Tibetaanse Mastiff kan een prachtige en aanpasbare metgezel zijn als hij goed getraind wordt. Maar eigenaars die geen kennis van het ras hebben en zich niet toeleggen op het smeden van een gezonde band met het dier zullen aanzienlijke problemen ondervinden.
Deze beweringen moeten niet lichtvaardig opgevat worden. Vóór de adoptie moet je zorgvuldig en onpartijdig beoordelen of je situatie geschikt is voor het huisvesten van een Tibetaanse Mastiff.
Hoewel de rasstandaards voor de Tibetaanse Mastiff misschien niet altijd de meest volledige beschrijvingen van het temperament van een hond geven, zijn in dit geval de bijvoeglijke naamwoorden “afstandelijk” en “beschermend” van cruciaal belang.
Je hebt echter misschien gelezen – en het is waar – dat de Tibetaanse Mastiff een toegewijd gezinshuisdier is dat graag tijd doorbrengt met andere honden en kinderen (met goed toezicht van een volwassene).
Deze eigenschappen zijn een weerspiegeling van het uiterst gespecialiseerde leven dat deze oude honden leidden in hun geboorteland Tibet. Maar niets aan die bijzondere omgeving en levenswijze rust het ras toe om te overleven in de moderne wereld, vooral in Westerse landen.
Beschermend instinct
Hoe kundig een fokprogramma ook gestructureerd wordt, zo diep ingewortelde instincten als die van de Tibetaanse Mastiff kunnen niet snel verwijderd worden.
De Tibetaanse Mastiff is de hond die hij nu is als gevolg van survival of the fittest als een natuurlijk voorkomend ras. De resultaten van die instinctieve verlangens kunnen in de verkeerde omstandigheden onaangenaam en zelfs gevaarlijk zijn.
Een toegewijde meester is nodig om een Tibetaanse Mastiff te helpen leren wat er in zijn omgeving van hem verwacht wordt. Dit dier is intelligent maar koppig. Hij heeft een waakinstinct dat hem ertoe drijft volkomen geconcentreerd te zijn. Deze hond zal naar een idee handelen als het eenmaal in zijn hoofd is binnengedrongen.
Deze genetische eis is er nog steeds in het ras, omdat de Tibetaanse Mastiff in zijn geboorteland nog steeds in die functie dienst doet.
Besluitvaardig Individu
Hoewel het Tibetaanse Mastiff karakter wild is, is zijn verstand getraind om als nachtelijke wachter te dienen. Hij kan elk plan dat hij bedenkt uitvoeren, want hij is een zelfbewuste beslisser met een scherp geheugen.
Een Tibetaanse Mastiff die zich verveelt kan gemakkelijk houten deuren of andere hindernissen doorkauwen, waardoor hij een motor van vernieling wordt. Dit gedrag is niet altijd “slecht”. De hond kan proberen het huis te verlaten om zijn patrouille “rondes” te lopen of hij kan besluiten dat hij een indringer heeft gelokaliseerd die aangepakt moet worden.
Hoe dan ook, dit ras heeft goed gebouwde omheiningen nodig die niet kapot, onderdoor getunneld of overgesprongen kunnen worden. Ik heb het hier niet over gewone omheiningen in de achtertuin. Sommige Tibetaanse Mastiffs kunnen vanuit een zittende positie over een hek springen dat wel 1,8 meter hoog is.
De hond zal een rustige plaats binnen een huis zoeken waar hij zijn omgeving kan observeren. Hij zal hoffelijk en overdreven voorzichtig zijn, maar niettemin attent. Een Tibetaanse Mastiff en zijn baasje ontwikkelen een sterke, betrouwbare vriendschap. Deze hond is oprecht aanhankelijk en ongewoon toegewijd aan zijn metgezellen.
Regelmatige gasten worden in huis verwelkomd als ze langzaam geïntroduceerd worden en de hond gecomplimenteerd en aangemoedigd wordt omdat hij ze accepteert en als “geen bedreiging” ziet. Hoe vroeger in het leven van een hond deze introducties kunnen plaatsvinden, hoe beter.
Dezelfde hond zal echter aan het werk gaan om de plaats te bewaken en een ernstige bedreiging vormen voor iedereen die binnenkomt, vooral vreemden, als hij buiten op een erf of in zijn eigen verblijf gehouden wordt. Om met dit aspect om te gaan, kan het nodig zijn veranderingen aan te brengen aan je huis en aan je aankomst en vertrek.
Tibetaanse Mastiffs moeten niet alleen als waakhond op een binnenplaats worden achtergelaten. Ze worden eenzaam en raken gemakkelijk verveeld. Of ze nu voor mensen of dieren zorgen, ze zijn er helemaal aan toegewijd. Een Tibetaanse mastiff zoekt de dingen op waarmee hij vertrouwd is.
Overwegingen voor training
Deze honden vereisen veel training, dus het zijn niet de beste huisdieren voor onervaren eigenaars. De persoon die met een Tibetaanse Mastiff werkt moet respecteren dat het uiterst autonome denkers zijn.
Dit ras reageert meestal goed op basisgehoorzaamheidstraining, tot die eentonig wordt en hij naar moeilijkere uitdagingen begint te verlangen.
De Mastiff heeft nooit moeite om te onthouden wat hij geleerd heeft; het probleem is eerder zijn volharding om het opnieuw te proberen. Probeer hem niet te dwingen iets te doen wat hij niet wil.
Door hun snelle groei als puppy hebben Tibetaanse Mastiffs al vroeg territoriumtraining nodig, en hun menselijke eigenaar moet de onmiskenbare “alpha” in de relatie zijn. Bij deze hondachtigen zijn goede manieren en temperament van cruciaal belang, samen met een duidelijk omschreven roedelhiërarchie.
De alfa, of roedelleider, heerst over de andere leden en neemt beslissingen in naam van de groep. Vaak zijn er een alfa mannetje en een alfa vrouwtje. Elk ander ondergeschikt lid heeft een eigen ruimte. Jij en je gezin vormen de roedel in huis. Je moet je dominantie vestigen. Doe je dat niet, dan zal de hond de controle over de situatie overnemen in plaats van jou.
De blaf van de Tibetaanse Mastiff is wel vergeleken met de stem van een oude koperen gong, alsof dit alles nog niet verwarrend en moeilijk genoeg is. De diepe resonantie is onmogelijk nauwkeurig over te brengen voor je hem gehoord hebt.
Het geluid is rijk en donderend, maar Tibetaanse Mastiffs hebben helaas de neiging om ’s nachts letterlijk te brullen omdat ze al duizenden jaren de “nachtploeg” werken. Dit past niet in een stedelijke omgeving.
In het algemeen kan dit gedrag onder controle gehouden worden als een hond ’s nachts binnen gehouden wordt en al vroeg geleerd wordt over ongepast blaffen, maar als een Tibetaanse Mastiff de behoefte voelt om je iets te “vertellen”, dan zal hij dat ook doen.
Kenmerken van het lichaam
Ondanks zijn grote afmetingen is de gespierde Tibetaanse Mastiff goed gebouwd. Hoewel zijn houding een ernstige, zelfs plechtige ernst uitstraalt, is zijn uitdrukking vriendelijk.
Een weelderige bos haar omgeeft de gewelfde hals waar de grote schedel op rust. Een aanpassing aan de ijle lucht van een leven op grote hoogte, de wijde, open neusgaten zitten prominent in de ruime snuit.
Soorten Tibetaanse Mastiffs?
Er worden vaak twee rassoorten genoemd. In vergelijking met de “nomaden” soort is het “klooster” type (Tsang-khyi) meestal zwaarder, groter, en heeft grotere botten (Do-khyi).
Er is enige controverse over de vraag of de zwaardere, grotere pups (die zeldzaam zijn) werkelijk een ander “type” Tibetaanse Mastiff vertegenwoordigen, want beide kunnen in hetzelfde nest voorkomen.
Grootte en Lichaamsuitlijning
Het lichaam van de Tibetaanse Mastiff is wat betreft bouw iets langer dan hij hoog op de schouder is. De hond is veel wendbaarder en leniger dan zijn omvang doet vermoeden, dankzij de krachtige, gespierde achterhand en voeten die ontworpen zijn voor het navigeren over besneeuwd terrein.
De voeten hebben de vorm van katten en hebben dikke bevedering tussen hun vaak gevlochten tenen. De Tibetaanse Mastiff heeft effectief sneeuwschoenen van de combinaties.
Mannetjes en vrouwtjes moeten beiden volgens de standaard van de American Kennel Club minimaal 61 cm op de schouder meten. Gewichten variëren van 36 tot 72 kg ondanks het feit dat de standaard dat niet voorschrijft.
Kleuren en vacht
Hoewel mannetjes de neiging hebben een dikkere vacht te hebben, zullen beide geslachten veel verharen als het warm weer wordt. Onder de lange bovenvacht zit een dikke, wollen ondervacht. Over het geheel genomen is het haar recht, zijdeachtig en stug, zonder enige krul, en het steekt van het lichaam af.
De nek en schouders hebben een dikke manen die een verdedigend doel dienen door dit deel van het lichaam af te schermen tegen schade. De staart, die hoog geplaatst is, krult over de rug en heeft mooie bevedering.
Goud tot een rijk, diep zwart zijn aanvaardbare kleuren. Tibetaanse Mastiffs die zwart, grijs, of blauw zijn kunnen bruine vlekken over de ogen hebben. In Tibet, waar ze bekend staan als “vier ogen”, zijn deze schepsels zeer begeerd.
Van deze hoektanden wordt gedacht dat ze het kwaad kunnen voorzien. Op de borst van een Tibetaanse Mastiff kan een witte ster verschijnen, maar die mag niet te groot zijn. Nogmaals, deze markering wordt in Tibet gewaardeerd als een symbool van moed. Hoewel wat wit op de voeten aanvaardbaar is, mag geen enkel ander deel van het lichaam het hebben.
Omdat baden hun vacht van zijn natuurlijke oliën zou beroven, hebben honden die bijna nooit nodig.
Rekening houden met je gezondheid
Tibetaanse Mastiffs zijn van nature robuust, wat niet onverwacht is, gezien de barre omgeving in hun geboortestreek. De voornaamste erfelijke problemen die zich bij het ras manifesteren zijn de volgende:
– Entropion, een aandoening waarbij de oogleden naar binnen draaien en met de wimpers op het hoornvlies van het oog drukken, waardoor irritatie of krabben ontstaat. (Ectropion, dat ook vaak voorkomt en het gevolg is van naar buiten gescheurde oogleden,)
– Canine Inherited Demyelinative Neuropathy (CIDN), een aandoening van het perifere zenuwstelsel die de achterhand van een hond ongeveer zes weken oud begint te beschadigen en in de loop van enkele weken tot totale verlamming gaat.
– Elleboog- en heupdysplasie, waar veel grote hondenrassen last van hebben. Het probleem wordt veroorzaakt door de misvorming van de kogelgewrichten, wat artritisch ongemak, een slechte gang, en andere symptomen tot gevolg heeft. Zwaarlijvigheid verergert dit probleem.
Gelukkig is de prevalentie van deze ziekten afgenomen dankzij de geconcentreerde inspanningen van toegewijde fokkers, maar er is geen zekerheid dat een erfelijk probleem zich niet in een bepaalde lijn honden zal manifesteren. Fokkers die verklaren dat hun honden nooit zulke problemen kunnen vertonen, moet je niet geloven.
Belangrijke factoren vóór de adoptie
Vóór de adoptie is het van cruciaal belang een aantal aspecten zorgvuldig te overwegen, gezien de geschiedenis en het zeer gespecialiseerde karakter van het Tibetaanse Mastiff ras.
– In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, dient de Tibetaanse Mastiff niet de rol van “waakhond” in de traditionele zin. De Bull Mastiff, Doberman Pinscher, Rottweiler, Komodor, Puli, Reuzenschnauzer, Duitse Herder, Rhodesian Ridgeback, Kuvasz, en Staffordshire Terrier zijn de waakhonden die door mensen het meest bewonderd worden. Het is terecht om de Tibetaanse Mastiff als een “waak” ras te classificeren. Eigenlijk is het onmogelijk de honden met succes te trainen om aan te vallen. Indringers moeten door hen afgeschrikt en geïntimideerd worden. Hoewel ze indringers van allerlei pluimage pijn kunnen doen en dat ook gedaan hebben, is dat niet hun voornaamste doel.
– Wat een Tibetaanse Mastiff als een bedreiging ervaart heb je niet altijd in de hand. Dit is niet het ras voor jou als je niet kunt omgaan met schade aan je huis en eigendommen veroorzaakt door een hond die denkt dat hij zijn werk doet. Van Tibetaanse Mastiffs is zelfs bekend dat ze schade toebrachten aan geparkeerde auto’s waarvan ze dachten dat die hun territorium binnendrongen.
– Het ras heeft een langdurige puppytijd van verscheidene jaren, omdat het langzaam rijpt maar snel groeit. Als je ooit een puppy van gemiddelde grootte hebt opgevoed, weet je hoe moeilijk hun gedrag kan zijn. Stel je voor dat een Tibetaanse Mastiff dat doet!
Het gezelschap van de eigenaar is essentieel voor het ras. De hond zal sterke gevoelens voor je ontwikkelen. Ben je bereid aan die emotionele behoefte te voldoen, of ben je bereid de negatieve gevolgen van een verveelde en verdrietige hond te verdragen?
Tibetaanse Mastiffs zijn gefokt om autonome beslissers te zijn die de bemoeienis van hun baas niet nodig hebben. Een hond die in het veld een kudde bewaakt kan niet wachten tot zijn baasje het bevel geeft. Kun je samenleven met een hond die oprecht kan geloven dat hij een betere “oplossing” heeft voor het “probleem” of “gevaar” dat zich voordoet dan jij? Tibetaanse Mastiffs staan bekend om hun extreme koppigheid en gerichtheid. De voornaamste redenen waarom Tibetaanse Mastiffs aan reddingscentra worden overgedragen of in nieuwe tehuizen worden geplaatst zijn buitensporig nachtelijk geblaf, ontsnappingen door verveling, destructief gedrag, dominantie over andere dieren, en overdreven beschermend gedrag. Voordat je een van deze honden adopteert, wees je van deze dingen bewust en denk er goed over na.
– Tibetaanse Mastiffs hebben een sterk gevoel voor individualiteit. Je kunt ze niet behandelen als een ander hondenras, en je kunt niet van je Mastiff verwachten dat hij zich gedraagt als een hond die van iemand anders is. Elk van deze honden moet individueel behandeld worden. Het is waarschijnlijk dat je fysieke veranderingen in je huis moet aanbrengen, je manier van leven moet aanpassen, en met een professionele trainer in zee moet gaan om een Tibetaanse Mastiff met succes in je leven op te nemen. Dit ras is niet voor jou als je niet bereid bent deze dingen te volbrengen en ervoor te betalen.
Bedenk dat ondanks al deze waarschuwingen de Tibetaanse Mastiff een geest heeft die zo uniek en gevoelig is dat hij wel magisch genoemd wordt. Je hebt een boze, miserabele hond aan je handen met het fysieke vermogen om op indrukwekkende en uiterst destructieve manieren op te treden als die geest verpletterd wordt door verveling, eenzaamheid, of wreedheid.
De relatie tussen Tibetaanse Mastiffs en hun baasjes moet er een zijn van wederzijdse liefde, respect en samenwerking. Adopteer niet een van deze bijzondere dieren als je niet in staat bent aan hun emotionele eisen tegemoet te komen.
