Ongetwijfeld is een van de eerste dingen waar potentiële eigenaars aan denken als ze een Tibetaanse Mastiff overwegen, of ze het zich ooit zouden kunnen veroorloven zo’n grote hond te voeden. Dit ras verbruikt verrassend weinig. Bedenk dat deze hondachtigen in een harde, schaarse omgeving leefden toen ze evolueerden. Bij dit ras is het beheren van huisvestings- en trainingsproblemen lastiger dan het beheren van dieetproblemen.
Het dieet van je hond beheren
Zoals alle honden hebben Tibetaanse Mastiff puppies een hoogwaardige voeding nodig om hun snelle groei te ondersteunen. Eigenaars die jonge honden toestaan te veel aan te komen vormen een van de grootste voedingsproblemen van het ras, omdat het hun ontwikkeling nadelig kan beïnvloeden op een moment dat ze belangrijke botgroei doormaken.
Maar ook mensen moeten hun gewicht reguleren als ze gezondheidsproblemen met hun gewrichten willen voorkomen. Hoewel deze honden als ras niet de neiging hebben om te veel te eten, kan elk gezelschapsdier, als het de kans krijgt, een voorliefde ontwikkelen voor overdreven hoeveelheden voedsel of traktaties.
Nogmaals, de evolutie van de Tibetaanse Mastiff in een schaars milieu is verantwoordelijk voor hun neiging om bescheiden eters te zijn. Het is interessant op te merken dat beide geslachten voedsel voor de pups zullen uitbraken. De jonge hoektanden hebben baat bij dit gedeeltelijk verteerde voedsel omdat het nog rijk is aan voedingsstoffen.
In het algemeen hebben Tibetaanse Mastiffs baat bij een eiwitarm dieet. Ze maken aanzienlijk minder uitwerpselen dan andere honden van vergelijkbare grootte omdat ze het vermogen hebben alle voedingsstoffen in hun voedsel volledig op te nemen.
Hoe hondenvoer kiezen
Geef je Tibetaanse Mastiff nooit voer zonder eerst het etiket te lezen. In droogvoer zitten vaak vulstoffen zoals soja, maïs, of rijst. Het primaire ingrediënt is wat als eerste op het etiket vermeld staat, met de volgende meest voorkomende elementen in afnemende volgorde.
De kwaliteit en het voedingsgehalte van droogvoer met vlees of vis als hoofdbestanddeel zijn hoger, maar de prijs is meestal ook hoger. Ondanks het relatief lage voedselverbruik van deze hond, verbruiken grotere rassen zoals de Tibetaanse Mastiff toch meer calorieën dan kleinere rassen. Droogvoer is daarom uitstekend voor grote honden.
Om te zorgen dat je hond goed gehydrateerd is en voor de afwisseling, kun je droogvoer en natvoer in hun dieet combineren. Je kunt iemand ook natvoer geven als “traktatie”.
Op hete, droge dagen of op extreem kille dagen is het een goed idee om een beetje water aan het droge dieet van een Tibetaanse Mastiff toe te voegen. Door de hond langzamer te laten eten, kan de toevoeging van het water helpen om opgeblazen gevoel te voorkomen.
Overgangen in voeding
Bij het dieetbeheer van elk hondenras moet de overgang van het ene voedingsniveau naar het andere, zoals bij het overschakelen van puppy- op volwassenenvoer of van volwassen- op seniorenvoeding, een belangrijk onderdeel zijn.
Er zijn ook gevallen waarin een voeding die je gebruikt hebt niet meer aangeboden wordt of een beter product op de markt komt, en je wilt overstappen.
De beste handelwijze in deze omstandigheden is de verandering geleidelijk door te voeren over de loop van ruwweg een week, waarbij je het nieuwe voedsel geleidelijk bij het oude voegt tot de overgang compleet is.
Een plotselinge verandering in het dieet van je huisdier zal waarschijnlijk de maag van streek maken, waardoor een toch al kieskeurige eter maaltijden begint te weigeren. Honden zijn net zo goed in staat tot dit soort frustrerende reacties op voedsel dat ze “onaanvaardbaar” vinden om redenen die alleen voor de hond zelf logisch kunnen zijn, ondanks de bekende reputatie van katten dat ze kieskeurige eters zijn.
Dieet van een Puppy
Een Tibetaanse Mastiff puppy moet gespeend zijn van de moedermelk tegen de tijd dat je hem adopteert. De rest van het eerste levensjaar van de hond, wanneer je het beheer van zijn voeding overneemt, is een cruciale ontwikkelingsfase waarin het skelet en de spierstructuur van de hond zich volledig ontwikkelen.
Slechte voeding en weinig activiteit tijdens deze maanden kunnen op lange termijn gezondheidsproblemen voor de hond tot gevolg hebben. Gelukkig zijn er verschillende hoogwaardige commerciële voeders die speciaal voor zich ontwikkelende puppy’s gemaakt worden.
Volwassen voeding
Het volwassen dieet van de Tibetaanse Mastiff is bedoeld voor onderhoud en voortdurende lichamelijke groei. Terwijl de lichamelijke ontwikkeling doorgaat tot de leeftijd van 2-3 jaar, waarbij sommige honden op vierjarige leeftijd volledig volgroeid zijn, zal een puppy binnen een jaar zijn volledige hoogte bereiken.
Een hond kan vaak beginnen met het eten van volwassen voeding als hij 10 tot 11 maanden oud is. Ga na of je hond een duidelijke “taille” heeft en een dun laagje vet dat zijn ribben bedekt, om zijn gewicht te schatten. De levensduur van een hond kan door zwaarlijvigheid aanzienlijk verkort worden.
Houd het voedingsregime van de hond hetzelfde als je deed toen hij een puppy was. Je Tibetaanse Mastiff zou tegen die tijd volledig zindelijk moeten zijn, maar deze honden stellen nog steeds prijs op routine, en regelmatige maaltijden zullen het je gemakkelijker maken om te controleren hoeveel voedsel je huisdier opneemt.
Een dieet voor ouderen
Hoewel het ras gemakkelijk tot de leeftijd van 14 jaar kan leven, wordt een Tibetaanse Mastiff als een senior beschouwd als hij 7 jaar oud is. Het vermogen van dit ras om eiwitten te verteren is groter naarmate hij ouder wordt, vergeleken met toen hij een puppy of een volwassene was.
Neem met je dierenarts de nodige eiwitgehaltes door en overweeg zo nodig op een senior-specifiek voer over te schakelen. Omdat elke hond anders veroudert, zal je dierenarts misschien niet adviseren om deze voedselverschuiving precies “volgens schema” te doen. Het typische dieet voor volwassenen kan een aantal jaren aangehouden worden, maar dan in kleinere porties met tot vier dagelijkse voedingen om de spijsvertering te vergemakkelijken en als bescherming tegen mogelijk schadelijke periodes van opgeblazen gevoel.
Omdat in de oudere jaren van een hond artritis kan beginnen te ontstaan, wordt het nog belangrijker een gezond gewicht te behouden.
Gewrichtsdegeneratie, dat bij de Tibetaanse Mastiff al een genetisch risico is, kan het gevolg zijn van verminderde lichaamsbeweging in combinatie met zwaarlijvigheid.
Voederroutines
Je Tibetaanse Mastiff moet consequent elke dag op dezelfde tijd en plaats gevoed worden, al vanaf het moment dat hij een jonge pup is. Het vaststellen van een dagelijks schema waar de hond goed op zal reageren en dat als basis zal dienen voor effectief zindelijk worden is van cruciaal belang. Je hond moet op schema uitgelaten worden, zolang hij op schema eet.
Bij weinig tot geen beweging een uur voor of na de maaltijd, moeten zowel puppy’s als volwassen dieren driemaal per dag eten krijgen. Dit is een maatregel tegen een opgeblazen gevoel. Om dezelfde reden en om gewichtstoename te voorkomen, mogen Tibetaanse Mastiffs geen vrij voer krijgen.
Het risico van opgeblazen buik
Een opgeblazen gevoel kan elk groot hondenras treffen, vooral die met een dikke borstkas, het komt dus niet noodzakelijk meer voor bij de Tibetaanse Mastiff. Een opgeblazen gevoel kan ontstaan door stress, overprikkeling bij de maaltijd, lucht inslikken bij inspanning, het naar binnen slokken van voedsel of vloeistoffen, te snel sporten voor of na de maaltijd, en meer.
Bij aangetaste honden treedt een pijnlijke verdraaiing van de maag op, waardoor de bloedvaten beperkt worden en het voedsel het orgaan niet meer kan verlaten. Gifstoffen overspoelen tegelijk de bloedbaan als het gas zich ophoopt, met shock en uiteindelijk de dood tot gevolg. Symptomen zijn o.a.:- huilen van pijn
- moeilijkheden met urineren; onvermogen om te staan of te gaan liggen; stijfheid van de buik; en gevoeligheid van de buik voor aanraking
De gemakkelijkste strategie om een opgeblazen gevoel te voorkomen is de hond zo stil mogelijk te houden terwijl hij eet, zijn activiteit voor en na de maaltijd te beperken, de grootte van de verstrekte porties te verkleinen en tegelijk de frequentie van de voedingen te verhogen.
Bijzondere voorzorgsmaatregelen bij het dieet
Zoek bij de keuze van puppyvoer naar iets met minder dan 12% calciumgehalte. Te veel calcium kan er namelijk voor zorgen dat het skelet van een hond zich niet goed ontwikkelt en brengt hem in gevaar voor gewrichtsproblemen. Voeg nooit meer calcium toe aan het dieet van een puppy dan wat er al in het voer zit dat je voor hem koopt. - Voorkom dat je je hond andere melk geeft dan geitenmelk. Ook dit is een uniek voedingsadvies waarvan je je bewust moet zijn. Omdat ze de nodige enzymen missen om lactose te verteren, kunnen honden koemelk niet goed verdragen.
- Als je ten onrechte denkt dat het voeren van rauwe eieren je hond zijn vacht glanzend zal maken, doe het dan niet. Honden die rauwe eieren eten ontwikkelen een biotine tekort, dat bloedarmoede, vachtdroogheid en huidzweertjes kan veroorzaken.
- Wees heel voorzichtig met het geven van rauw vlees aan je huisdier, want het kan grote maagklachten veroorzaken. – Tafelresten moeten vermeden worden in het belang van gewichtsbeheersing, maar het is vooral van vitaal belang om je huisdier geen sterk gekruid of te vet voedsel te laten eten. – Vermijd het geven van enorme hoeveelheden rauwe lever aan je hond, wat kan leiden tot vitamine A vergiftiging, en zorg ervoor dat het vlees alleen als een heel klein deel van een goed uitgebalanceerd dieet gegeven wordt. Verlies van eetlust, constipatie, het ontstaan van botsporen, stijfheid, hinken, zwakte, gewichtsverlies, en algemene sloomheid kunnen allemaal het gevolg zijn van een teveel aan vitamine A. Er zal meer dan genoeg vitamine A in een uitgebalanceerd voer voor je huisdier zitten, maar niet te veel.
- Blijf uit de buurt van zachte botten zoals die van varkens- of gevogelte. De lippen, keel, maag en darmen van de hond kunnen erdoor verscheurd raken omdat ze gemakkelijk versplinteren. Alleen grote rauwe runderbeen- of knokkelbotten zijn aanvaardbaar.
Hoe weinig het ook mag zijn, chocolade moet altijd vermeden worden. Dit geldt ook voor lekkernijen die van johannesbrood gemaakt zijn of die een chocoladesmaak promoten. Deze laatste producten vormen op zichzelf geen bedreiging, maar ze verleiden de hond om in de toekomst het uiterst gevaarlijke echte materiaal op te zoeken.
Een hond van 13,6 kg kan vergiftigd worden met slechts een ons chocolade. Theobromine, een methylxanthine dat in cacaobonen voorkomt, wordt door honden langzaam gemetaboliseerd. Het hart, de nieren en het centrale zenuwstelsel ondervinden allemaal een negatieve invloed.Bakchocolade en cacaomix zijn het dodelijkst van alle chocoladesoorten, waarbij halfzoete en zwarte chocolade nog gevaarlijker zijn dan melkchocolade.
Druiven, rozijnen, amandelen, uien en knoflook zijn schadelijk.
Elke hond houdt van traktaties, en unieke hapjes zijn geweldig om te gebruiken als positieve bekrachtiging bij trainingsoefeningen, maar deze voedingsmiddelen moeten voedzaam zijn en speciaal voor honden gemaakt. Kleine stukjes gekookte kip of droge lever zijn ook opties.Geef geen gewone rauwe kluiven
Hoewel grote, agressieve kauwers zoals de Tibetaanse Mastiff vooral genieten van rauwhuiden kauwspeeltjes, vormen ze een verstikkingsgevaar en kunnen ze leiden tot darmverstopping. Honden nemen het materiaal op nadat ze het tot een papperige, vochtige massa gekauwd hebben.
Buitenlands vervaardigd rauw speelgoed kan ook een bron van Salmonella bacillen zijn en van alles bevatten, van lood tot arsenicum. Meestal zijn in het buitenland gemaakte kluiven het goedkoopst, dus als je erop staat deze speeltjes voor je huisdier te kopen, geef dan extra geld uit aan artikelen van hogere kwaliteit en houd hem in de gaten om de kluif te verwijderen voor hij zacht wordt.
Het is waar dat de tanden van je huisdier gereinigd worden als ze op kauwen, en de speeltjes kunnen de hond ervan weerhouden in dingen te bijten die hij niet zou moeten bijten, zoals de bank in de huiskamer. Grote koeienbotten en dierenhoeven zijn nog wat meer eetkeuzes.
Schoon water en het belang ervan
Elke hond heeft voortdurend toegang tot vers, schoon water nodig. Water moet altijd gegeven worden, tenzij je de pup zindelijk maakt en de inname van het dier in de gaten wilt houden.
Zorg ervoor dat de waterbak niet droogloopt in tijden van intense hitte of nadat het dier aan inspannende lichaamsbeweging heeft gedaan. Verwacht een hogere consumptie in bepaalde situaties, maar als je hond plotseling zonder duidelijke reden veel water begint te drinken, moet je je huisdier door een gediplomeerde dierenarts laten onderzoeken.
Maar laat je Tibetaanse Mastiff nooit, vooral niet tijdens de maaltijd, water drinken. Dit gedrag kan maagtorsie of opgeblazen gevoel veroorzaken, wat buitengewoon gevaarlijk is en fataal kan zijn, zoals eerder vermeld werd.
